Μπαίνουμε σε μια μακρά περίοδο πολιτικών εξελίξεων όπου θα δείξει αν το πολιτικό σύστημα τo σημερινό, θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια του ή θα φτάσει στη δύση του. Σε λίγο καιρό, στις 17 Νοεμβρίου γιορτάζουμε την πτώση της χούντας και την αρχή της Μεταπολίτευσης. Εκείνη τη μέρα θα γιορτάζουν οι σιωπηροί αγνοί αγωνιστές, αυτοί που με τους αγώνες τους έφεραν τη νομιμότητα στη χώρα. Και μόλις τελειώσει η σεμνή τελετή, θα επιστρέψουν στα σπίτια τους και στις δουλειές τους γεμάτοι ικανοποίηση γι'αυτό που έκαναν. Αυτή η γενιά θα μείνει στην ιστορία ως η ''γενιά του Πολυτεχνείου''.
Οι σημερινοί νέοι, καλούνται στο ξεκίνημα του εργασιακού τους βίου, να θυσιαστούν για να βγει η χώρα από μία πρωτόγνωρη κρίση. Γυρνώντας στο παρελθόν, βλέπουμε ότι οι αγωνιστές του Πολυτεχνείου, μεταλλάσονται και με γοργούς ρυθμούς δημιουργούν τη δικιά τους ελιτ, το δικό τους παντοδύναμο σύστημα. Εξαργυρώνουν τις αξίες τους με προνόμια-οφίτσια και πλουτισμό. Έτσι καταλήγουν να γίνουν οι βολεμένοι του κράτους, οι υπερετούντες του συστήματος και οι ευθυνόφοβοι του μετρίου. Με μία φράση τα μελλοντικά golgen boys της Μεταπολίτευσης. Αυτοί οι ίδιοι, εκφράζουν έναν ιδεολογικό ολοκληρωτισμό και αρχίζουν να επιβάλλονται στις πλειοψηφίες. Ιδρύουν ένα κομματικό κράτος, θεοποιούν το δημόσιο τομέα, διορίζοντας άχρηστους φαύλους φίλους καταφέρνοντας σήμερα να το απαξιώσουν(το δημόσιο) στην Ελληνική κοινωνία. Όλα αυτά τα χρόνια ανεβαίνουν στην κομματική πυραμίδα φτιάχνοντας την κομματική ελιτ του δήθεν και της πολιτικής μετριότητας. Ξεκίνησαν από διάφορες κομματικές οργανώσεις νεολαίων της εποχής εκείνης, για να καταλήξουν σήμερα πρώτη μούρη στα περιοδικά του Κωστόπουλου. Από το Πολυτεχνείο καταλήξανε στα κόμματα, στις επιχειρήσεις, στα μέσα ενημέρωσης, στο συνδικαλισμό. Έγιναν εργολάβοι, πολιτικοί, καναλάρχες, δημοσιογράφοι, συνδικαλιστές. Όποια κυβέρνηση και αν πέρασε κατά περίεργο τρόπο ''έδινε αναφορά'' σ'αυτή τη γενιά. Τη γενιά του Πολυτεχνείου.
Η μόνη κληρονομιά που μας αφήνετε είναι χρέη, στάχτες και αποκαΐδια. Και αν εσείς είχατε άλλοθι τη χούντα και μεγαλουργήσατε μετά με λάθος τρόπο, αφήστε και σε μας να ονειρευτούμε, να χαράξουμε τη δικιά μας πορεία, να δημιουργήσουμε τους δικούς μας ήρωες, να δώσουμε τις δικές μας μάχες. Εμείς, ούτε άλλοθι έχουμε ούτε τίποτα. Μόνο οργή, θυμό και μία απορία. Γιατί μας φέρατε σ'αυτη τη θέση;
22/10/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου