Η κρίση πλέον στη χώρα μας έχει περάσει από τη φάση την οικονομική και έχει γίνει κρίση θεσμών,αξιών και ιδεών.Την προηγούμενη εβδομάδα έγραφα οτι μπαίνουμε σε μία μακράν περίοδο πολιτικών εξελίξεων.Και όπως και έγινε.Ας τα πάρουμε όμως με τη σείρα.Πριν λίγες μέρες είχαμε τη γιορτή τις 28η Οκτωβρίου.Θυμάμαι περιμέναμε αυτήν τη μέρα για να δούμε και να θαυμάσουμε τα διάφορα τμήματα των σχολείων που συμμετείχαν στην παρέλαση.Λόγω ομως της πολιτικής κατάστασης που έχει διαμορφωθεί στη χώρα τα τελευταία δύο χρόνια,φέτος οι παρελάσεις απέκτησαν για πρώτη φορά και πολιτικό περιεχόμενο.Οι μαθητές στο πνεύμα των καιρών,διαμαρτυρήθηκαν και αυτοί με τον τρόπο τους για την κατάσταση της χώρας μας.Είναι η πρώτη φορά που οι παρελάσεις πλέον παίρνουν τέτοιον χαρακτήρα.Είδαμε μαθητές να γυρνάνε το κεφάλι αριστερά,απαξιώνοντας στην κυριολεξία τους θεσμούς.Αφήνουμε τα παιδιά και πάμε σε άλλες κοινωνικές ομάδες που ''βάλλουν κατά ρυππάς''σε ότι έχει σχέση με το πολιτικό σύστημα της χώρας.Η κατάσταση πλέον,αρχίζει να ξεφεύγει από τα πλαίσια της διαμαρτυρίας και να έχουμε προπηλακισμούς βουλευτών,υβριστικά συνθήματα κτλ.Ποτέ ο πολιτικός κόσμος στην Ελλάδα δεν έχει γινει δέκτης τόσων υβριστικών επιθέσεων.Στα γήπεδα σηκώνουν πανιά με πολιτικό περιεχόμενο,στις παρελάσεις δεν τολμούν οι πολιτικοί να καθήσουν στους επισήμους και τους γιουχάρει ο κόσμος.Στα αμφιθέατρα πάνε να μιλήσουν και τους πετάνε γιαούρτια.Ποτέ άλλοτε απο την αρχη της Μεταπολίτευσης η πολιτική-σαν έννοια όρου-δεν έχει ζήσει αυτόν τον εξευτελισμό.Ποτέ στη σύγχρονη ιστορία το κοινοβούλιο,δε συγκέντρωσε τόσο μεγάλη οργή.Και φτάνουμε στις δύο τελευταίες μέρες και γινόμαστε μάρτυρες,μιας φαρσοκομωδίας που θα ζήλευε και ο πιο καλός σκηνοθέτης.Βλέπουμε η Βουλή να γίνετε πεδίο πολιτικών αντιπαραθέσεων από όλες τις πλευρές και η κάθε μία να προσπαθεί να εξηγήσει στον έκπληκτο λαό που τους παρακολουθεί αποσβωλωμένος και συνάμα νευριασμένος(sic)οτι η κάθε πλευρά είναι πιο πρόθυμη απο την άλλη για να σώσει τη χώρα!!Εγώ πραγματικά-παρακολουθώντας τα γεγονότα στην τηλεόραση- ένιωσα σα να βρίσκομαι σε ένα γήπεδο τέννις και να παρακολούθω το μπαλάκι να πηγαίνει απο τη μία πλευρά στην άλλη.Ακουγόταν προτάσεις και εκβιασμοί για Δημοψηφίσματα που σε ελάχιστο χρόνο παίρνονταν πισω.Άλλοι να λένε οτι μπλοφάραμε(!!!) για να πάρουμε τη συγκατάθεση του Σαμαρά και πάει λέγοντας.Εγώ αυτές τις κρίσιμες ώρες,δε θα πώ ποιος έχει δικιο ή όχι,αλλά θα πώ οτι δυστυχώς σήμερα(3-11) η Βουλή κύρηξε τη δική της ''πολιτική πτώχευση''Τι εννοώ;Kάποτε το Κοινοβούλιο,είχε πολιτικούς-στην αρχή της Μεταπολιτευσης-ικανούς να σπρώξουν τη χώρα από μία δύσκολη κατάσταση αλλά είχαν και το πολιτικό σθένος να πάρουν αποφάσεις που εξυπηρετούσαν τον τόπο.Ποιούς να πρωτοθυμιθώ.Η σειρά θα είναι τυχαία για να μην αδικήσω κάποιους.Τον Γεώργιο Μαύρο;Τον Γιάννη τον Ζίγδη;Τον Ευάγγελο Αβέρωφ;Να θυμηθούμε τον Καννελόπουλο ή τον Λεωνιδα τον Κύρκο;Μήπως δεν υπήρχε τότε έναςΡάλλης,ένας Μαγκάκης,ο μεγάλος ο Γεννηματάς αλλα και ο οραματιστής της εισοδου της χώρας μας στην Ευρώπη ο Κωνσταντίνος ο Καραμανλής;Επίσης υπήρχε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου αλλά και ο ηγέτης της Αριστεράς ο Φλωράκης.Δεν πρέπει να ξεχάσουμε προσωπικότητες όπως ο Φαράκος αλλά και ο Αναστάσης Πεπονής που θα μείνει στην ιστορία ως ο ιδρυτής του ΑΣΕΠ.Άφησα στο τέλος τον κ.Κωστή Στεφανόπουλο.Ακόμη θυμάμαι τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε εκείνη την ομιλία του κ.Κλίντον που ΔΕ ΔΙΣΤΑΣΕ να παρέμβει και να υπερασπιστεί τις αγωνίες και τους φόβους του Ελληνα πολίτη και ΝΑ ΥΨΩΣΕΙ τη φωνή του στον τότε ''πλανητάρχη''και να κάνει όλους τους Έλληνες υπερήφανους.Όλοι αυτοί,βγάζανε προς τα έξω έναν σεβασμό πρός την κοινωνία.Και εδώ εξετάζουμε το πολιτικό τους ήθος και όχι το πολιτικό τους έργο.Το ίδιο συνέβαινε και με τους βουλευτές που τους πλαισιώνανε.Όλη η αφρόκρεμα της εποχής βρισκόταν στο κοινοβούλιο.Ποιός από εσάς(γιατί εγώ ήμουν μικρός τότε),δεν πήγε στη Βουλή να παρακολουθήσει μία ομιλία και δεν αισθανόταν σεβασμό και ασφάλεια για τους θεσμούς .Αυτά τα δύο,πηγάζανε από το κύρος και το ηθικό ανάστημα των πολιτικών εκείνης της γενιάς.Αλλά τι να συγκρίνουμε τώρα.Τους παλιούς με τους σημερινούς;Αυτή η Μεταπολίτευση(ναι πάλι αυτή),φρόντισε να μετατρέψει τη Βουλή σε ''συντεχνεία'' και πολλούς βουλευτές-όχι όλους- σε ''βολεμένους''.Με γρήγορους ρυθμούς μπήκανε στη Βουλή όχι πολιτικοί αλλα ''πολιτικάντηδες'' καθιερώνοντας τον όρο ''επαγγελματίας πολιτικός''.Λειτουργούσανε σα ''μανατζερ'' υφαρπάζοντας την ψήφο των άμοιρων πολιτών με αντάλλαγμα μία θεσούλα στο δημόσιο.Έτσι φούσκωσαν το δημόσιο τομέα με άχρηστες θέσεις,φτάνοντας σήμερα να τους λένε οτι πρέπει να μπείτε στην εφεδρεία.Αυτός ο ''συντεχνιασμός''που πριν λίγο καιρό καταδίκασαν οι τρείς υπουργοί του πασοκ,έχει φωλιάσει σε όλο το μεδούλι του σημερινού πολιτικού κόσμου.Οπότε τώρα,ήρθαν και ζητάνε τα ρεστα από το λαό και αναπόφευκτα ήρθε η σύγκρουση.Ποτέ αλλη φορά οι αιρετοί μας εκπρόσωποι δεν έχουν γίνει στόχος τόσων αποδοκιμασιών από τους πολίτες.Τώρα όμως είναι αργά πια για συγνώμες και για δάκρυα.Και μια που είπα για δάκρυα να θυμίσω σε Κάποιον μία φράση του ΜΠΡΕΧΤ.
''Τα αληθινά δάκρυα απεχθάνονται το φως της δημοσιότητας''
04/11/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου