Ανέκαθεν πίστευα ότι η σωστή και αντικειμενική προσέγγιση των ειδήσεων και δη της ενημέρωσης,είναι το άλφα και το ωμέγα σε μία κοινωνία που θέλει να μαθαίνει τα προβλήματα της,να ενημερώνεται σωστά και να παίρνει καίριες αποφάσεις.Μόνο τότε μία κοινωνία είναι ενεργή με ότι αυτό συνεπάγεται.Έτσι,και οι πολίτες θα μπορούν να διακρίνουν την είδηση πέρα απο κομματικές παρωπίδες και πολιτικές προκαταλήψεις.Το θέμα όμως είναι να δούμε,τι εννοούμε στην Ελλάδα είδηση και ποιός ειναι ο βαθμός εμπιστοσύνης των Ελλήνων,πάνω σ'αυτό που λέμε ενημέρωση.Η χώρα μας,μ'έναν πληθυσμό γυρω στα 11.000.000 κατοίκων,έχει τις παραπάνω εφημερίδες,έντυπα αλλά και τηλεοπτικά κανάλια απο τη Γαλλία,την Γερμανία και την Αγγλία,πάντα αναλογικά με τον πληθυσμό!Ας πάρουμε τα γεγονότα με τη σειρά.Η ενημέρωση στην Ελλάδα είναι ίδια με το πολιτικό σύστημα που βιώνουμε τα τελευταια 37 χρο
νια(πάλι αυτη η Μεταπολιτευση).Ειναι δικομματική με κλίση προς τ'αριστερά!!Αν εξαιρέσουμε τα στείρα χρόνια της επταετίας,όπου είχαμε την πλήρη υποταγή της ενημέρωσης στο καθεστώς της χούντας,και η ελεύθερη διακίνηση ιδεών υπήρχε μόνο στη σφαίρα της φαντασίας των άμοιρων πολιτών,θα δούμε ότι και πριν απ'αυτήν(τη χούντα),υπήρχαν εφημερίδες που υποστήριζαν τα κόμματα εκείνης της εποχής.Φτάνοντας στην αρχή της Μεταπολίτευσης,βλέπουμε το ίδιο σκηνικό,απλώς σιγά σιγά εμφανίζονται και άλλα πράγματα.Εφημερίδες να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια-αμφιβόλλου ποιότητας-που έχουν πρώτο μέλημα τους,την κομματική ομηρία των μελλοντικών τους αναγνωστών και την κατεύθυνση τους στην κομματική στέγη όπου υποστηρίζουν.Επιχειρηματίες με διάφορες άλλες δραστηριότητες,εμπλέκονται πλέον ενεργά στην έκδοση εφημερίδων και κορυφώνεται η δραστηριότητα τους τη δεκαετία του ΄90 με την είσοδο τους στο τηλεοπτικό τοπίο.Έτσι δημιουργούνται τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα,με δύο και τρεις εφημερίδες στην κατοχή τους,με περιοδικά αλλά και μέτοχοι τουλάχιστον ενός τηλεοπτικού καναλιού.Αρχιζει έτσι η παντοδυναμία της ''ενημέρωσης''.Όλοι αυτοί οι κύριοι,γίνονται πανίσχυροι στο κοινωνικό-οικονομικό-πολιτικό status quo του τόπου μας.Με μοχλό πίεσης τους αναγνώστες(άρα εν δυνάμει ψηφοφόρους),αρχίζουν να πιέζουν και να απαιτούν διάφορες δουλειές με το δημόσιο και γενικά να προασπίζουν τα συμφεροντά τους.Αρχίζει να φαίνεται καθαρά πλέον η ''σχέση'' του κράτους με τον τύπο,τα μμε,δηλαδή την ενημέρωση.Παρακολουθούμε δημοσιογράφους να βρίσκουν δουλειά σε γραφεία τύπου βουλευτών,υπουργείων,οργανισμών αλλά και κομμάτων.Η ενημέρωση αρχίζει να ερωτοτροπεί με τη διαπλοκή,φτάνοντας στη μερική της υποταγή(πάντα κατά τη γνώμη μου)και καταλήγοντας στη σημερινή της απαξίωση,όπου ο πολίτης έχει αφήσει στην άκρη παραδοσιακές πηγές ενημέρωσης και αναζητά άλλες πιο αξιόπιστες και ανεξάρτητες.Αυτες ειναι στο internet και σε διάφορα blogs.H δύναμη του τύπου είναι τεράστια.Ποιος μπορεί να ξεχάσει το 1989,οι τότε εφημερίδες δε δίστασαν να λοιδωρίσουν και να εξευτελίσουν έναν Ανδρέα Παπανδρέου,επειδή ''έβλεπαν''ότι αλλάζουν τα πράγματα;To ίδιο δε συνέβηκε και με το Μητσοτάκη αλλά και με το Σημίτη;Και φτάνουμε στη δεκαετία του 2000.Σ'αυτη τη δεκαετία θα συναντήσουμε δύο πολιτικούς που ένιωσαν καλά στο πετσί τους τι σημαίνει τύπος και δημοσιογραφία στην Ελλάδα.Ισως τη μεγαλύτερη ''κωλοτούμπα''σε συμπεριφορα από τα μμε πρέπει να την ένιωσε ο Γ.Παπανδρέου.Ενώ τον ''βοηθήσανε'' να πάρει το δαχτυλίδι της διαδοχής αναίμακτα,στην πορεία(μάλλον κρίνοντας λάθος)και μετά την πρώτη εκλογική του ήττα,τον πολεμήσανε μέσω του τύπου σκληρά-ποιος δε θυμάται τον τίτλο ''παραιτηθείτε''αλλά πάλι μετά τον υποστηρίξανε.Άφησα στο τέλος τον Κ.Καραμανλή επίτηδες.Η σχέση του πρώην πρωθυπουργού με τα μμε ήταν σχέση οργής και μίσους.Δεν υπάρχει άλλος πρωθυπουργός που να εξευτελίστηκε,να λοιδωρήθηκε και να διαπομπεύτηκε με τέτοιο άσχημο τρόπο.Πείτε μου,σε ποιό σοβαρό κράτος θα είχαμε υποκλοπές για πρώην πρωθυπουργό,και το πόρισμα και η δίωξη θα έπαιζε λίγο πριν τα αθλητικά!!!Επίσης δεν είναι τυχαίο όπου τα καυτά στοιχεία των wikileaks,για το ρόλο κάποιων μμε δεν παίχτηκαν πουθενά!!Εκτός οτι (ο καραμανλής)την πλήρωσε απο το περιβάλλον του,είχε να αντιμετωπίσει και ένα μειονέκτημα.Το πρόβλημα για τον Καραμανλή ήταν,οτι ο τύπος και γενικά η δημοσιογραφία στην Ελλάδα ειναι κεντροαριστερή.Είτε συμφωνείτε είτε όχι,έτσι έχουν τα πράγματα.Μπορεί τα μμε και ο τύπος να έχουν ασκήσει σκληρή κριτική στο πασοκ κατά καιρούς,πάντα είχαν τη δύναμη όμως να συντηρούν τα κεντροαριστερά συναισθήματα στον τόπο αυτόν.Πάρτε για παράδειγμα,αν πεθάνει κάποιος αριστερός πολιτικός θα βγουν με τίτλο:''΄έφυγε ο μεγάλος άντρας της Αριστεράς,ενώ αν ''φυγει'' καποιος κεντροδεξιός θα πουν μόνο το όνομα του.Τέλος πάντων,άλλη κουβέντα αυτή.Ποτέ η κεντροδεξιά δεν υποστηρίχτηκε τόσο,όσο τα κεντροαριστερά κόμματα.Ούτε σ'αυτό έχω άδικο.Δείτε τη σημερινή εποχή.Τα τελευταία δύο χρόνια έχουν περάσει τόσα μέτρα,έχουν παρθεί τόσες αποφάσεις,που πριν λίγα χρόνια κεντροδεξιά κυβέρνηση δε θα τολμούσε ούτε να τα φέρει στη Βουλή έστω για διάλογο.Καταργείται το άσυλο(για μένα σωστά)και δεν κουνιέται τίποτα!!Πόσες φορές μεταξύ μας είπαμε:''Mόνο με το πασοκ θα παίρναμε τέτοια μέτρα''Αυτό τι σημαίνει;Για πιο λόγο υπάρχει μία τέτοια ηρεμία;Γιατί με άλλη κυβέρνηση θα πέφτανε και τα τσιμέντα;Aυτο σημαίνει φίλοι μου,οτι κάποιος προετοίμασε το έδαφος.Κάποιος ανέλαβε το ρόλο του διαμορφωτή της κοινής γνώμης.Ποιός είναι αυτός;Η απάντηση στο κείμενο που διαβάζετε.Διασκορπισμένοι παντού,σε όλη την Ελληνική επικράτεια,καλυπτόμενοι από το μανδύα της ενημέρωσης,μέσω του τοπικού και εθνικού τύπου,διαμορφώνουν και καθοδηγούν την κοινωνία.Έτσι και αλλιώς γνωρίζουν οτι ο Έλληνας έχει κοντή μνήμη.Ο Έλληνας δηλαδή έγινε έρμαιο της λανθασμένης ενημέρωσης.Αλλά για ποιά ανεξάρτητη δημοσιογραφία μιλάμε,όταν στις εκλογικές λίστες φιγουράρουν ονόματα δημοσιογράφων;Δε θα έπρεπε να υπάρχει ασυμβιβάστο;Κατ'εμέ ο δημοσιογράφος θα πρέπει να παραμένει πιστός στο λειτούργημα του και οχι να ''εξαργυρώνει'' το δημόσιο του λόγο,γίνοντας ο επόμενος βουλευτής της πόλης του.Μόνο αν κοπει αυτή η σχέση μεταξύ των κομμάτων και των μμε,θα μπορούμε να μιλάμε για ανεξάρτητη ενημέρωση.
νια(πάλι αυτη η Μεταπολιτευση).Ειναι δικομματική με κλίση προς τ'αριστερά!!Αν εξαιρέσουμε τα στείρα χρόνια της επταετίας,όπου είχαμε την πλήρη υποταγή της ενημέρωσης στο καθεστώς της χούντας,και η ελεύθερη διακίνηση ιδεών υπήρχε μόνο στη σφαίρα της φαντασίας των άμοιρων πολιτών,θα δούμε ότι και πριν απ'αυτήν(τη χούντα),υπήρχαν εφημερίδες που υποστήριζαν τα κόμματα εκείνης της εποχής.Φτάνοντας στην αρχή της Μεταπολίτευσης,βλέπουμε το ίδιο σκηνικό,απλώς σιγά σιγά εμφανίζονται και άλλα πράγματα.Εφημερίδες να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια-αμφιβόλλου ποιότητας-που έχουν πρώτο μέλημα τους,την κομματική ομηρία των μελλοντικών τους αναγνωστών και την κατεύθυνση τους στην κομματική στέγη όπου υποστηρίζουν.Επιχειρηματίες με διάφορες άλλες δραστηριότητες,εμπλέκονται πλέον ενεργά στην έκδοση εφημερίδων και κορυφώνεται η δραστηριότητα τους τη δεκαετία του ΄90 με την είσοδο τους στο τηλεοπτικό τοπίο.Έτσι δημιουργούνται τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα,με δύο και τρεις εφημερίδες στην κατοχή τους,με περιοδικά αλλά και μέτοχοι τουλάχιστον ενός τηλεοπτικού καναλιού.Αρχιζει έτσι η παντοδυναμία της ''ενημέρωσης''.Όλοι αυτοί οι κύριοι,γίνονται πανίσχυροι στο κοινωνικό-οικονομικό-πολιτικό status quo του τόπου μας.Με μοχλό πίεσης τους αναγνώστες(άρα εν δυνάμει ψηφοφόρους),αρχίζουν να πιέζουν και να απαιτούν διάφορες δουλειές με το δημόσιο και γενικά να προασπίζουν τα συμφεροντά τους.Αρχίζει να φαίνεται καθαρά πλέον η ''σχέση'' του κράτους με τον τύπο,τα μμε,δηλαδή την ενημέρωση.Παρακολουθούμε δημοσιογράφους να βρίσκουν δουλειά σε γραφεία τύπου βουλευτών,υπουργείων,οργανισμών αλλά και κομμάτων.Η ενημέρωση αρχίζει να ερωτοτροπεί με τη διαπλοκή,φτάνοντας στη μερική της υποταγή(πάντα κατά τη γνώμη μου)και καταλήγοντας στη σημερινή της απαξίωση,όπου ο πολίτης έχει αφήσει στην άκρη παραδοσιακές πηγές ενημέρωσης και αναζητά άλλες πιο αξιόπιστες και ανεξάρτητες.Αυτες ειναι στο internet και σε διάφορα blogs.H δύναμη του τύπου είναι τεράστια.Ποιος μπορεί να ξεχάσει το 1989,οι τότε εφημερίδες δε δίστασαν να λοιδωρίσουν και να εξευτελίσουν έναν Ανδρέα Παπανδρέου,επειδή ''έβλεπαν''ότι αλλάζουν τα πράγματα;To ίδιο δε συνέβηκε και με το Μητσοτάκη αλλά και με το Σημίτη;Και φτάνουμε στη δεκαετία του 2000.Σ'αυτη τη δεκαετία θα συναντήσουμε δύο πολιτικούς που ένιωσαν καλά στο πετσί τους τι σημαίνει τύπος και δημοσιογραφία στην Ελλάδα.Ισως τη μεγαλύτερη ''κωλοτούμπα''σε συμπεριφορα από τα μμε πρέπει να την ένιωσε ο Γ.Παπανδρέου.Ενώ τον ''βοηθήσανε'' να πάρει το δαχτυλίδι της διαδοχής αναίμακτα,στην πορεία(μάλλον κρίνοντας λάθος)και μετά την πρώτη εκλογική του ήττα,τον πολεμήσανε μέσω του τύπου σκληρά-ποιος δε θυμάται τον τίτλο ''παραιτηθείτε''αλλά πάλι μετά τον υποστηρίξανε.Άφησα στο τέλος τον Κ.Καραμανλή επίτηδες.Η σχέση του πρώην πρωθυπουργού με τα μμε ήταν σχέση οργής και μίσους.Δεν υπάρχει άλλος πρωθυπουργός που να εξευτελίστηκε,να λοιδωρήθηκε και να διαπομπεύτηκε με τέτοιο άσχημο τρόπο.Πείτε μου,σε ποιό σοβαρό κράτος θα είχαμε υποκλοπές για πρώην πρωθυπουργό,και το πόρισμα και η δίωξη θα έπαιζε λίγο πριν τα αθλητικά!!!Επίσης δεν είναι τυχαίο όπου τα καυτά στοιχεία των wikileaks,για το ρόλο κάποιων μμε δεν παίχτηκαν πουθενά!!Εκτός οτι (ο καραμανλής)την πλήρωσε απο το περιβάλλον του,είχε να αντιμετωπίσει και ένα μειονέκτημα.Το πρόβλημα για τον Καραμανλή ήταν,οτι ο τύπος και γενικά η δημοσιογραφία στην Ελλάδα ειναι κεντροαριστερή.Είτε συμφωνείτε είτε όχι,έτσι έχουν τα πράγματα.Μπορεί τα μμε και ο τύπος να έχουν ασκήσει σκληρή κριτική στο πασοκ κατά καιρούς,πάντα είχαν τη δύναμη όμως να συντηρούν τα κεντροαριστερά συναισθήματα στον τόπο αυτόν.Πάρτε για παράδειγμα,αν πεθάνει κάποιος αριστερός πολιτικός θα βγουν με τίτλο:''΄έφυγε ο μεγάλος άντρας της Αριστεράς,ενώ αν ''φυγει'' καποιος κεντροδεξιός θα πουν μόνο το όνομα του.Τέλος πάντων,άλλη κουβέντα αυτή.Ποτέ η κεντροδεξιά δεν υποστηρίχτηκε τόσο,όσο τα κεντροαριστερά κόμματα.Ούτε σ'αυτό έχω άδικο.Δείτε τη σημερινή εποχή.Τα τελευταία δύο χρόνια έχουν περάσει τόσα μέτρα,έχουν παρθεί τόσες αποφάσεις,που πριν λίγα χρόνια κεντροδεξιά κυβέρνηση δε θα τολμούσε ούτε να τα φέρει στη Βουλή έστω για διάλογο.Καταργείται το άσυλο(για μένα σωστά)και δεν κουνιέται τίποτα!!Πόσες φορές μεταξύ μας είπαμε:''Mόνο με το πασοκ θα παίρναμε τέτοια μέτρα''Αυτό τι σημαίνει;Για πιο λόγο υπάρχει μία τέτοια ηρεμία;Γιατί με άλλη κυβέρνηση θα πέφτανε και τα τσιμέντα;Aυτο σημαίνει φίλοι μου,οτι κάποιος προετοίμασε το έδαφος.Κάποιος ανέλαβε το ρόλο του διαμορφωτή της κοινής γνώμης.Ποιός είναι αυτός;Η απάντηση στο κείμενο που διαβάζετε.Διασκορπισμένοι παντού,σε όλη την Ελληνική επικράτεια,καλυπτόμενοι από το μανδύα της ενημέρωσης,μέσω του τοπικού και εθνικού τύπου,διαμορφώνουν και καθοδηγούν την κοινωνία.Έτσι και αλλιώς γνωρίζουν οτι ο Έλληνας έχει κοντή μνήμη.Ο Έλληνας δηλαδή έγινε έρμαιο της λανθασμένης ενημέρωσης.Αλλά για ποιά ανεξάρτητη δημοσιογραφία μιλάμε,όταν στις εκλογικές λίστες φιγουράρουν ονόματα δημοσιογράφων;Δε θα έπρεπε να υπάρχει ασυμβιβάστο;Κατ'εμέ ο δημοσιογράφος θα πρέπει να παραμένει πιστός στο λειτούργημα του και οχι να ''εξαργυρώνει'' το δημόσιο του λόγο,γίνοντας ο επόμενος βουλευτής της πόλης του.Μόνο αν κοπει αυτή η σχέση μεταξύ των κομμάτων και των μμε,θα μπορούμε να μιλάμε για ανεξάρτητη ενημέρωση.
* Η έκφραση ''οι δύσεις της δημοσιογραφίας''ανήκει στο μεγάλο Τζιμη Πανούση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου